Monthly Archives: June 2016

قواعد و مقررات حاکم بر آزادی بیان در محیط کار در قانون اساسی آمریکا

قواعد و مقررات حاکم بر آزادی بیان در محیط کار در قانون اساسی آمریکا

چندی قبل یکی از هم میهنان دانشمندم که تخصص بی نظیری در علوم سیاسی دارد با من تماس گرفت و از حق آزادی بیان کارمندان و کارگران در محیط کار در ایالات متحده سوال کرد. سوال اصلی ایشان در واقع این بود که آیا قانون اساسی آمریکا آزادی بیان (  free speech یا freedom of expression ) را در محیط کار نیز برای ساکنان این سرزمین (و نه صرفا شهروندان) تضمین کرده است یا خیر.

 

در ادامه بحثی که با این استاد بزرگوار داشتم و با مثال هایی که ایشان از برخی شکایت های مطرح شده در دادگاه های آمریکا بیان کرد، متوجه شدم که ظاهرا تلقی بسیار غلطی بین بسیاری از ساکنان این سرزمین در رابطه با آزادی بیان وجود دارد. به هر حال خلاصه قواعد و مقررات حاکم بر آزادی بیان در محیط کار را جهت اطلاع هم میهنان ساکن آمریکا به این شرح ارائه می کنم:

1- قواعد و مقررات حاکم بر آزادی بیان کارمندان دولت و کارمندان بخش خصوصی اندکی متفاوت است. علت این تفاوت هم این است که تنها دولت موظف به احترام به حق آزادی بیان افراد و محدود نکردن آن است. سایر اشخاص و افراد الزامی برای عدم ممانعت از ابراز نظر دیگران ندارند. حتی دولت هم به صورت مطلق موظف به عدم ممانعت از آزادی بیان نیست. در حقوق اساسی آمریکا قواعد پیچیده ای وجود دارد که حق آزادی بیان را از آنچه عموم مردم می پندارند بسیار محدودتر می نماید. برای مثال، حق آزادی بیان در هر مکان دولتی وجود ندارد و بسته به کارکردی که برای آن مکان تعریف شده است، حق آزادی بیان ممکن است رعایت، محدود یا به طور کلی سلب شود. مثلا در داخل محدوده دیوان عالی آمریکا حق آزادی بیان برای دیدگاه های سیاسی وجود ندارد. به همین دلیل شما می توانید تا مرز اولین پله ساختمان دیوان عالی پلاکاردهای سیاسی حمل کنید یا عقایدتان را بلند فریاد بزنید اما اگر پایتان را اولین پله این ساختمان بگذارید، بازداشت می شوید.

به هر روی لازم است بدانید که اگر کارمند دولت نیستید، اصولا هیچ حقی برای ابراز نظر آزادانه در محیط کار ندارید. تنها استثناء وارد بر این قاعده کلی مقررات فصل هفتم قانون موسوم به National Labor Relations Act (NLRA) است که در ادامه به آن می پردازیم.

2- همانطور که گفته شد، افرادی که برای دولت کار نمی کنند حق ابراز نظر بسیار محدودی در محیط کار دارند. این افراد مطلقا حقی برای ابراز نظرات سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی خود در محیط کار ندارند. تنها آزادی بیان محترم برای این افراد در مواردی است که این افراد برای بهبود شرایط کارشان در رابطه با میزان دستمزد و ساعت کار و تشکیل سندیکاهای کارگری رایزنی می کنند. بنابراین اگر برای یک رسانه غیردولتی کار می کنید، حق ندارید در محل کارتان بدون اینکه از شما خواسته شود نظراتتان در رابطه با امور سیاسی را با دیگران درمیان بگذارید. کارفرمای شما می تواند بدون هیچ محدودیتی از شما بخواهد که از هرگونه ابراز نظری در این گونه امور خودداری نمایید و هیچ قانونی در این کشور به شما حق مخالفت با این دستور را نمی دهد.

3- کارمندان دولت از حفاظت بیشتری برای ابراز نظر خود برخوردارند اما همچنان از حقی به عنوان آزادی بیان مطلق در محیط کار برخوردار نیستند. کارمندان دولت تنها زمانی می توانند ادعا کنند که دولت موظف به رعایت حق آزادی بیان آن ها است که به عنوان یک شهروند عادی و نه در مقام یک کارمند یا به عنوان انجام بخشی از وظایف محوله به ابراز عقیده پرداخته باشند. برای نمونه، اگر شما کارمند یک رسانه وابسته به دولت هستید و مدیر شما به شما دستور می دهد که خط مشی و روالی را در انجام کارهایتان در پیش بگیرید که با عقاید و نظرات شخصی شما در تضاد است، شما حق ندارید به بهانه آزادی بیان نظرات شخصی خود را بر نظرات ابلاغی مدیرانتان ترجیح دهید. با این حال، شما می توانید به عنوان یک شهروند عادی نظرات شخصی خود را خارج از چهارچوب کاری با دیگران در میان بگذارید. مثلا می توانید در صفحه شخصی خود در فیس بوک نظراتی را بیان کنید که با خط مشی ابلاغی از طرف مدیران کاریتان متفاوت است. حتی در این حالت هم حقوق اساسی آمریکا مصونیت کامل شما از هرگونه اقدام تنبیهی یا اخراج توسط کارفرمای دولتی را تضمین نمی کند. چنین تضمینی تنها زمانی وجود دارد که شما در مقام یک شهروند عادی و بدون اخلال در امور محل کارتان مطالبی را مطرح کرده باشید قابل تعریف در چهارچوب “دغدغه های عمومی” یا  Public Concerns باشد. دیوان عالی آمریکا در پرونده های متعددی به تبیین نمونه هایی از امور مربوط به دغدغه عمومی پرداخته اما تا کنون تعریف رسمی معینی از این امور ارائه نداده است. به طور کلی می توان گفت اموری که در رابطه با آن ها دغدغه عمومی وجود دارد شامل مواردی می شود که پای سلامت عمومی، حیف و میل اموال عمومی، محیط زیست و یا آموزش عمومی در میان باشد.

به هر روی لازم است که هم میهنان ساکن آمریکا نسبت به حدود حق آزادی بیان خود در محیط کار اطلاع کافی داشته باشند تا به زعم برخورداری از حمایت قانونی درگیر مشکلات جدی در محیط کار و زندگی نشوند.

 

 


How to remove cinditions on your Green Card if you are no longer married to the US Citizen spouse. 

If you are registered as a permanent resident because of your marriage with a U.S. Citizen, and you were not maried to your spouse for more than two years before applying for a green card, you have a two-year conditional permanent resident card. You are required by law to remove the conditions on your green card before the expiration date, by filing the Form I-751 Application for Removal of Conditions.

This application should be filed with USCIS within the 90-day window immediately before expiration date of the conditional green card. You should not miss this deadline because USCIS will reject your I-751 if you file your application after the deadline.

The general rule is that you should file Form I_751 jointly with your spouse. The reason for this rule is that USCIS wants to make sure that you have entered your marriage in good faith. In other words, they want to make sure that you are really in love with your spouse and your marriage was not just for immigration purposes.

If you are no longer married to the US Citizen spouse through which you gained conditional permanent resident status, you may have a hard time to get rid of the conditions on your Green Card.  If you can prove that your marriage ended because you were a victim of domestic violence, you have a better chance to receive your permanent ten-year green card without getting an interview with USCIS. Generally you should prove that your marriage did not end because you were not in a real spousal relationship with your spouse. You should provide enough evidence to persuade the immigration officer that you entered into the marriage contract with your ex husband with good faith. If the immigration officer is not satisfied with your evidences and explanations, you may lose your green card and eventually your lawful status in United States.

If you are in such a situation, you need to request a waiver of the joint-filing requirement in your application. You need to provide all the recommended documents that normally are filed with I-751 Applications including: documented evidence showing that you were living together from the date of marriage to the date of divorce or separation (a joint lease agreement is perfect), that you had commingled your finances during your marriage (joint income tax returns, joint bank accounts, joint insurances, joint loans, etc.), that you shared joint responsibility of assets and liabilities within your household (joint utility bills, joint insurance policies, joint financial responsibilities). You should also provide evidence that you and your ex spouse spent time together on a regular basis (photographs from date of marriage to present, phone records, e-mails, text-messages, social media correspondence, hotel/flight reservations, evidence of joint trips taken together, affidavits from friends and family members, etc.)

Most of I-751 Applications are processed without an interview but waiver applicants have a great chance to get an interview appointment. If you get an interview, you should be ready to face hard questions. The officer may ask you about very private aspects of your life to find out whether you had been in a real marital relationship with your ex spouse.

 


Have problem finding a job because of your criminal background? Expungement may be your relief.

“Have you ever been charged with/convicted of a crime?” Your answer can be “No” even if you really have been charged with a crime.

Expungement is the process of wiping some criminal cases off your records. It removes the records from public inspection but some agencies including USCIS are still able to see them. That is why you should verify the immigration consequences before expunging criminal cases, if you are not a U.S. citizen.

In Maryland, you can ask Motor Vehicle Administration, Police, courts to expunge your records. Once you successfully finish the expungement process, normal background searches cannot find the case and the case is removed from the Maryland Public Case Search (casesearch.courts.state.md.us/casesearch//inquiry-index.jsp).

To find out if a your criminal case is expungeable or not, you need to take 3 factors into consideration: 1) type of dispositions (verdicts) that you received, 2) the date you received the dispositions, and 3) what you were charged with (in some cases).

If you are found Guilty, usually your case is NOT expungeable. However there are two exceptions: when the crime was a nuisance crime (like urination or defecation in a public place), and if the crime is no longer a crime (like possession of marijuana under 10 grams).

Probation Before Judgment (PBJ) is generally expungeable. However, a PBJ for a DUI/DWI is not expungeable. You can not also expunge a PBJ if you are subsequently convicted of a crime within 3 years of your PBJ disposition, and that new crime is not itself expungeable.

Stet, Nolle Prosequi and Not Guilty/ Acquittal dispositions are all expungeable. If your case was dismissed or transferred to Juvenile Court, you can expunge it.

A pending criminal case prevents you from filing ANY expungement petitions. You need to wait for the final result in your pending criminal case, before filing for expungement of your previous expungeable cases.

Finally, you need to keep an eye on the Unit Rule before filing any petition to expunge. According to the Unit Rule, when two or more charges arise from a same act, if one charge in a case cannot be expunged, then the case as a whole cannot be expunged.